De laatste hond

Een beetje dood…. soms raken de telefoontjes en berichtjes je meer dan de andere. Vanmorgen kreeg ik een telefoontje van een oud-cursiste die haar verdriet met mij wilde delen. Haar hond was overleden. Als hondenliefhebbers weten jullie en ik hoeveel verdriet en pijn het afscheid kan doen van je hond. Als je nog goed gezond bent en alle andere mogelijkheden hebt om goed voor een hond te kunnen zorgen dan komt er doorgaans weer een andere hond, “gewoon” omdat het kan en de mogelijkheden er nog zijn. Als je alleenstaand bent, op leeftijd bent gekomen, je gezondheid niet meer is zoals die altijd is geweest en je een leven lang honden hebt gehad waar je tegen kon kletsen, mee kon knuffelen, waar je mee de deur uitging en zin gaf aan je bestaan en als dan je laatste hond overlijdt dan ga je zelf eigenlijk ook een beetje dood. Je bent immers niet meer in de mogelijkheid om “gewoon” weer een hond in je huis op te nemen. Als honden van kinds af aan een deel zijn geweest van leven dan is het overlijden van zo'n “laatste” hond niet alleen afscheid van je hond maar neem je eigenlijk ook een beetje afscheid van het leven.