Een beetje dood…. soms raken de telefoontjes en berichtjes je meer dan de andere. Vanmorgen kreeg ik een telefoontje van een oud-cursiste die haar verdriet met mij wilde delen. Haar hond was overleden. Als hondenliefhebbers weten jullie en ik hoeveel verdriet en pijn het afscheid kan doen van je hond. Als je nog goed gezond bent en alle andere mogelijkheden hebt om goed voor een hond te kunnen zorgen dan komt er doorgaans weer een andere hond, “gewoon” omdat het kan en de mogelijkheden er nog zijn. Als je alleenstaand bent, op leeftijd bent gekomen, je gezondheid niet meer is zoals die altijd is geweest en je een leven lang honden hebt gehad waar je tegen kon kletsen, mee kon knuffelen, waar je mee de deur uitging en zin gaf aan je bestaan en als dan je laatste hond overlijdt dan ga je zelf eigenlijk ook een beetje dood. Je bent immers niet meer in de mogelijkheid om “gewoon” weer een hond in je huis op te nemen. Als honden van kinds af aan een deel zijn geweest van leven dan is het overlijden van zo'n “laatste” hond niet alleen afscheid van je hond maar neem je eigenlijk ook een beetje afscheid van het leven.
Iedere keer als ik afscheid neem van één van onze honden heb ik het gevoel mijn hart te verliezen. Het rouwproces is bij ieder afscheid ook weer anders. Bij de één ervaar je vrede en dankbaarheid dat het afscheid op een bepaalde manier is verlopen en bij de ander voel je alleen intense pijn. Dan na een korte of lange tijd realiseer ik me dat ze voor altijd in mijn hart zijn. Ik voel de liefde en de prachtige tijd die we samen hebben gedeeld en dat ik de levenslessen die ik van ze heb geleerd voor altijd bij me draag. Lémone Bestaat er eigenlijk wel tijd? De afgelopen 15 jaar met ons bedrijf als hondenschool zijn voorbij gevlogen. De afgelopen 15 jaar zijn intens geleefd en hebben we veel beleefd! Als de dag van gisteren weet ik nog dat de allereerste pup op onze puppycursus Bouvier Boris was. Op een warme dag kwam het gezin naar de hondenschool voor de 1e les van Boris de Bouvier dit op onze eerste lokatie in het voormalige AKF gebouw. Na Boris zijn er nog vele duizenden honden naar onze hondenschool gekomen. We verhuisden naar Scouting gebouw "de Baak" waar we een prachtige lokatie aan het Goese Meer hadden. In de zomer gingen we dan met de puppies zwemmen in het Goese Meer. In 2006 zijn we met de hondenschool naar Wilhelminadorp verhuisd. Wat een luxe, 2 straten verder en je bent op je bedrijf. Waar wij ook erg dankbaar voor zijn, is de prachtige omgeving waar onze hondenschool nu is gevestigd midden in de natuur en aan de rand van de polder. De rust in deze omgeving is in overeenstemming met de wijze waarop wij mens en hond begeleiden. Door de jaren heen hebben wij ervaren waar onze specialiteit lag en dat is de begeleiding van mensen in de dagelijkse opvoeding van hun hond. Mensen informatie geven en ze helpen bewust te worden van wat hun hond nodig heeft en hoe ze hun hond kunnen helpen om zichzelf prettig te voelen en daardoor vertrouwen heeft in zijn begeleider dat is waar onze passie ligt. Ook het bekijken van het totaal plaatje is een waar wij sterk in zijn. Onze visie is dat alles met elkaar is verbonden daarom kijken wij altijd naar meer dan alleen "gedrag". Gezondheid, voeding, gezin etc. De afgelopen 15 jaar hebben wij veel ondernomen, vele cursussen gevolgd, vele boeken gelezen en hebben veel van onze cursisten en hun honden geleerd. Hoe dan ook denk ik terug aan onze eigen honden die een o, zo grote rol hebben gespeeld in daar waar wij nu zijn met de hondenschool en daar zijn we ze eeuwig dankbaar voor! Beste oud cursist(e) veel dank dat u naar onze hondenschool bent gekomen! Beste "nieuwe" cursist(e) wij zien er naar uit om u te begeleiden in de opvoeding van uw hond! |
BLOG
hogz blog geschreven door Lémone Archives
Oktober 2018
Categories |