werkt een programma bij de opvoeding?
Ik zal het nooit vergeten. De allereerste keer dat we een pup op gingen voeden. Dat was Varsha de Leonberger. Ik zie mezelf nog zitten met mijn schriftje hoe alles moest en zou verlopen en mijn boeken o.a. "Uw hond gehoorzaam in 3 ½ week" ..... 🙊🙈
Ja, dat was nog het tijdperk zonder de computers 😉. Maar de opgroei en opvoeding ging niet volgens de boekjes en o, wat was ik over mijn toeren. Het is gelukkig allemaal goed gekomen. 😅 Misschien herkenbaar voor u? Daarom een verhaaltje uit de praktijk.
Ja, dat was nog het tijdperk zonder de computers 😉. Maar de opgroei en opvoeding ging niet volgens de boekjes en o, wat was ik over mijn toeren. Het is gelukkig allemaal goed gekomen. 😅 Misschien herkenbaar voor u? Daarom een verhaaltje uit de praktijk.
Waarom opvoeding niet in een programma past
Een verhaaltje uit de praktijk
Toen Marjan met haar pup Diesel bij ons kwam, had ze net vier groepslessen achter de rug op een hondenschool in de buurt.
"We zaten in les 4 van het lesprogramma," vertelde ze. "We moesten gaan oefenen met ‘volg’. Maar Diesel sprong nog steeds tegen iedereen op, beet in mijn jas, en raakte volledig over zijn toeren als we andere honden tegenkwamen."
Ze zuchtte. "De trainer zei: ‘Dat komt nog wel. Nu eerst volgen oefenen.’ Maar het voelde alsof we werden ingehaald door het schema, terwijl Diesel en ik gewoon nog op de startlijn stonden." En daar zit precies de kern. Een vast programma kan handig lijken.
Structuur, voorspelbaarheid, een duidelijk doel. Maar opvoeding laat zich niet in een programma knippen. Elke hond is anders en heeft andere issues. Elke eigenaar en gezinssituatie is anders, woont anders etc. En zoals bijna iedere hondeneigenaar weet; zijn de échte uitdagingen niet die oefeningen op het trainingsveld, maar wat er thuis, op straat of tijdens de wandeling gebeurt.
Soms is een hond onzeker, of juist overenthousiast. Soms is een eigenaar zoekende, of speelt er iets in de thuissituatie.
Je kunt dan wel ‘zit’ of ‘volg’ oefenen, maar als de basis onrustig is, beklijft er weinig. Het is alsof je al in een Formule 1 auto moet rijden terwijl je nog geen rijbewijs hebt. Bij Marjan en Diesel begonnen we gewoon bij het begin. Rust bij Marjan en bij Diesel.
Geen ‘les 4 oefening’ maar wél vooruitgang die er toe doet en het leven voor hun samen leuker maakt. Want dat is waar opvoeding om draait: afstemmen op de unieke combinatie van hond en mens. Niet vasthouden aan een programma, maar loslaten wat niet werkt, zodat er ruimte ontstaat voor wat wél helpt.
Toen Marjan met haar pup Diesel bij ons kwam, had ze net vier groepslessen achter de rug op een hondenschool in de buurt.
"We zaten in les 4 van het lesprogramma," vertelde ze. "We moesten gaan oefenen met ‘volg’. Maar Diesel sprong nog steeds tegen iedereen op, beet in mijn jas, en raakte volledig over zijn toeren als we andere honden tegenkwamen."
Ze zuchtte. "De trainer zei: ‘Dat komt nog wel. Nu eerst volgen oefenen.’ Maar het voelde alsof we werden ingehaald door het schema, terwijl Diesel en ik gewoon nog op de startlijn stonden." En daar zit precies de kern. Een vast programma kan handig lijken.
Structuur, voorspelbaarheid, een duidelijk doel. Maar opvoeding laat zich niet in een programma knippen. Elke hond is anders en heeft andere issues. Elke eigenaar en gezinssituatie is anders, woont anders etc. En zoals bijna iedere hondeneigenaar weet; zijn de échte uitdagingen niet die oefeningen op het trainingsveld, maar wat er thuis, op straat of tijdens de wandeling gebeurt.
Soms is een hond onzeker, of juist overenthousiast. Soms is een eigenaar zoekende, of speelt er iets in de thuissituatie.
Je kunt dan wel ‘zit’ of ‘volg’ oefenen, maar als de basis onrustig is, beklijft er weinig. Het is alsof je al in een Formule 1 auto moet rijden terwijl je nog geen rijbewijs hebt. Bij Marjan en Diesel begonnen we gewoon bij het begin. Rust bij Marjan en bij Diesel.
Geen ‘les 4 oefening’ maar wél vooruitgang die er toe doet en het leven voor hun samen leuker maakt. Want dat is waar opvoeding om draait: afstemmen op de unieke combinatie van hond en mens. Niet vasthouden aan een programma, maar loslaten wat niet werkt, zodat er ruimte ontstaat voor wat wél helpt.
Waarom een standaardprogramma niet werkt bij opvoeding
✅ 1. Geen hond leert op exact hetzelfde tempo
Een vast programma dwingt iedereen in dezelfde oefeningen, terwijl opvoeding juist maatwerk vraagt.
✅ 2. Gedrag en emoties zijn geen trucjes
Opvoeding gaat niet om kunstjes aanleren, maar om vertrouwen, communicatie en samenwerking. Een hond die zich onzeker voelt, of snel overprikkeld raakt, heeft iets anders nodig dan een oefening uit “les 4”.
✅ 3. Niet alle eigenaar-hond combinaties passen in dezelfde mal
Een jonge pup uit een stabiel nest heeft iets anders nodig dan een pup van een broodfokker. Een extraverte Labrador is niet te vergelijken met een zelfstandige Pyrenese Berghond. Toch moeten ze in veel lesprogramma’s exact hetzelfde doen.
✅ 4. De praktijk is niet te plannen in lesblokken
Misschien leert je hond ‘zit’ in twee minuten, maar worstel je thuis met andere problemen;verlatingsangst, opspringen, blaffen of angst voor verkeer. Die dingen komen meestal niet voor in standaardlessen, terwijl ze wél het dagelijks leven bepalen.
✅ 5. Het leidt tot frustratie bij baas én hond
Als je hond iets nog niet ‘kan’, terwijl de groep doorgaat, voelen veel mensen zich niet fijn wat heel begrijpelijk is. Dat doet echt iets met mensen.... Dat zet druk op de relatie tussen eigenaar en hond en dat werkt dus averechts.
Een vast programma dwingt iedereen in dezelfde oefeningen, terwijl opvoeding juist maatwerk vraagt.
✅ 2. Gedrag en emoties zijn geen trucjes
Opvoeding gaat niet om kunstjes aanleren, maar om vertrouwen, communicatie en samenwerking. Een hond die zich onzeker voelt, of snel overprikkeld raakt, heeft iets anders nodig dan een oefening uit “les 4”.
✅ 3. Niet alle eigenaar-hond combinaties passen in dezelfde mal
Een jonge pup uit een stabiel nest heeft iets anders nodig dan een pup van een broodfokker. Een extraverte Labrador is niet te vergelijken met een zelfstandige Pyrenese Berghond. Toch moeten ze in veel lesprogramma’s exact hetzelfde doen.
✅ 4. De praktijk is niet te plannen in lesblokken
Misschien leert je hond ‘zit’ in twee minuten, maar worstel je thuis met andere problemen;verlatingsangst, opspringen, blaffen of angst voor verkeer. Die dingen komen meestal niet voor in standaardlessen, terwijl ze wél het dagelijks leven bepalen.
✅ 5. Het leidt tot frustratie bij baas én hond
Als je hond iets nog niet ‘kan’, terwijl de groep doorgaat, voelen veel mensen zich niet fijn wat heel begrijpelijk is. Dat doet echt iets met mensen.... Dat zet druk op de relatie tussen eigenaar en hond en dat werkt dus averechts.